13.Eduard Douwes Dekker > Gus

Inleiding                                                                                             
Eduard Douwes Dekker ging naar Nederlands-Indië om daar te werken, maar toen hij zag hoe mensen daar behandeld werden, schreef hij daar een boek over om Nederland te laten zien wat wij met die mensen doen. Toen het boek klaar was kwam op de kaft van dat boek niet zijn eigen naam te staan, maar Multatuli. Dat betekent: Ik heb veel geleden (ik veel ellende meegemaakt). Hieronder lezen jullie meer over zijn leven. Ik wens jullie veel plezier.

Eduard is geboren op  2 maart 1820, in Amsterdam. In de Korsjespoortsteeg nummer 20. En hij is overleden op 19 februari in 1887. Hij werd dus 66 jaar. Eduard leefde in de tijd van burgers en stoommachines. Eduard was zijn hele leven arm. 

Onderzoeksvragen                                                                                                                      

-       Wat voor beroep wilde Eduard vroeger doen?
-       Hoe heeft hij Tina van Wijnbergen ontmoet?                        

Jeugd

Eduard droomde toen hij klein was om iets groots voor de wereld te doen. Zijn droom is uiteindelijk uitgekomen.
Eduard was een intelligent kind. Hij bezocht de Latijnse school. Die ligt aan het singel. De singel is een Amsterdamse gracht. Die loopt van af het IJ tot het Muntplein. Die Latijnse school is de voorloper van het Barlaeus Gymnasium. Eduard verliet die school na 2/3 jaar zonder diploma en reisde mee met het schip van zijn vader naar Nederlands-Indië. Hij vertrok in 1838 en kwam aan in 1839, in de hoofdplaats Batavia (Jakarta). Daar ging hij werken als ambtenaar voor het Nederlands bestuur.

Familie

Eduards vrouw heette Tina van Wijnbergen. Zijn kinderen heetten Edu (geboren in 1854) en Nonnie (geboren in 1875). De moeder van Eduard heette Sietske Eeltjes Klein. Ze is afkomstig van Ameland en was huisvrouw. Eduards vader heette Engel Douwes Dekker. Hij is afkomstig van de Zaanstreek en was kapitein van een schip. De ouders van Eduards vader (Eduards opa en oma) heetten Pieter Douwesz en Engeltje Dekker. De zussen en broers van Eduard waren Carharina (1809-1849), Pieter Engel (1812-1861), Jan (1816-1864) en Willem (1823-1840).

Werk                                                                                                                                                                      Eduard ging voor zijn werk naar Nederlands-Indië, wat nu Indonesië heet. Indonesië (Nederlands-Indië) was sinds de 16^e eeuw namelijk een kolonie van Nederland. Toen we Indonesië (Nederlands-Indië) bij ons rijk hadden, gingen we daar aan slavernij doen. Als je een slaaf bent. Dan ben je het eigendom van een ander. Boeren moesten op 1/5 van hun land specerijen, zoals tabak, koffie en suiker, voor de Nederlandse regering verbouwen. Eduard ging naar de hoofdstad Batavia wat nu Jakarta heet. Hij ging daar werken als ambtenaar voor het Nederlands bestuur. Toen Eduard daar aankwam in 1839, geloofde hij zijn ogen niet! Wat hij zag was verschrikkelijk! Hij zag hoe slaven werden behandeld, en in die tijd was dat heel erg. Nu is het ook heel erg als je slaaf bent, maar dat komt bijna niet meer voor in Nederland. Toen hij daar als ambtenaar moest werken, protesteerde hij vaak. Hij ging met al zijn klachten over de rechten van slaven naar zijn hoogste baas. Maar zijn hoogste baas deed er niks aan, zijn hoogste baas stuurde hem zelfs voor straf naar een andere plek. Dat pikte Eduard niet. Dus na een paar jaar neemt hij ontslag, en gaat hij naar Brussel. Daar schrijf hij het boek (Max Havelaar of koffie veilingen der Nederlandse Handelsmaatschappij). De eerste druk ligt nu achter slot en grendel.

Boek

De titel van het Boek is: Max Havelaar of koffie veilingen der Nederlandse Handelsmaatschappij. Op de kaft van het boek staat niet Eduard Douwes Dekker, maar Multatuli. Multatuli betekent in het Latijn: ik he

b veel geleden (ik heb veel meegemaakt).
Eduard heeft het boek geschreven als een raamvertelling. Een raamvertelling betekent: verschillende kleine verhalen, die samen een groot verhaal vormen. Het eerste verhaal gaat over een meneer die Batavus Droogstoppel heet. Hij is een gierige man, en hij is makelaar in koffie. In het boek (Max Havelaar of koffie veilingen der Nederlandse Handelsmaatschappij) zit ook een verhaal dat heet: Saïdjah en Adinda heet. Dat is een Indisch verhaal, en het is ook een klassieker. 
Eduard heeft het boek geschreven, omdat hij woedend was over hoe slaven werden behandeld, en over hun rechten. Hij wilde dat er verandering in kwam hoe wij met onze slaven om gingen. Eduard heeft de eerste 

druk geschreven tussen 16-09 en 13-10 met kroontjespen zonder computer. Hij ging naar de uitgeverij en gaf hij het boek aan zijn vriend Jacob van Lennep. Toen het  gedrukt werd en toen mensen het boek lazen, werd het wereldberoemd, maar het werd wel kritisch ontvangen.
Het boek werd in 140 verschillende talen geschreven. 

Tijd van de burgers en stoommachines

Eduard leefde in de tijd van de burgers en stoommachines. De tijd van de burgers en stoommachines was van 1800 tot 1900. In dat tijd vak groeide de wetenschap, en er werden ook vele ontdekkingen gedaan. In dat tijd vak werd er ook democratie gevormd. Democratie betekent: bestuur over een land met veel inspraak van de inwoners.

Hopelijk heb(ben) jullie/jij er veel van geleerd!         

Gemaakt door: Gus